Ἡ Ἀριστοτελική οὶκογένεια γίνεται ἀπὸ σήμερα φτωχότερη μὲ τὴν ἐκδημία τοῦ ἐκλεκτοῦ μέλους της, πρώην Προέδρου τοῦ ΦΣΦΑ (1977-1978), Νικολάου Χάσου.

Ἡ λύπη ὅλων μας μετριάζεται ἀπὸ τὴ βεβαιότητα ὅτι τὸν προπέμπουμε στὴν αἰωνιότητα ὡς τὸν εὐπατρίδη ποὺ ἀγάπησε τὸν τόπο μας καὶ τὸν ὑπηρέτησε μὲ τὸ ἔργο του ἀπὸ πολλὲς ἐπάλξεις. Μεταξὺ αὐτῶν δεσπόζουσα θέση κατέχει ὁ «Ἀριστοτέλης», τοῦ ὁποίου τὶς παρακαταθῆκες τίμησε μὲ τὴ συνέπεια καὶ τὸ ἦθος του, συνδέοντας τὸ ὄνομά του μὲ δύο κορυφαῖες γιὰ τὴν ἱστορία του στιγμές: ὁ Νικόλαος Χάσος ὑπῆρξε ὁ Πρόεδρος τοῦ ΦΣΦΑ ποὺ ὑποδέχθηκε κατὰ τὸν ἐπαναπατρισμό τους στὴ Φλώρινα (15/01/1978) τὰ ὀστὰ τῶν Ἑπτὰ Παιδιῶν - Μαρτύρων τῆς Κατοχῆς, καθὼς ἐπίσης καὶ ὁ θεμελιωτὴς τοῦ κτηρίου ποὺ στεγάζεται σήμερα ὁ «Ἀριστοτέλης» (07/08/1978). Ὄντως ἡ Ἱστορία τοῦ ἐπιφύλαξε ζηλευτὴ θέση – καὶ τὴν ἄξιζε!
Αἰωνία αὐτοῦ ἡ μνήμη!


Τὸ ΔΣ τοῦ ΦΣΦΑ