γράφει ο Αρχιμ. Κοσμάς Λαμπρινός
Άγιος Βαλεντίνος δεν υπάρχει

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία Άγιος Βαλεντίνος δεν υπάρχει. Είναι απαράδεκτο, λοιπόν, να προβάλλεται η έννοια της αγιότητας σε ανύπαρκτο πρόσωπο και με στόχο να δικαιολογηθεί ή και να καλυφθεί η αμαρτία. Αν και οι παπικοί και προτεστάντες αναγνωρίζουν τον Βαλεντίνο ως άγιο και προστάτη του έρωτα και των ερωτευμένων, είναι τραγικό λάθος τους η πίστη τους αυτή.
Είναι αυτονόητο πάντως πως η Ορθοδοξία μας σε καμμία περίπτωση δεν θεωρεί τον Βαλεντίνο ως άγιο, αλλά θεωρεί όλα αυτά τα «πιστεύω» των δυτικών ως μεγάλες πλάνες τους.
Διότι η καινοφανής αυτή και απαράδεκτη γιορτή είναι κατάλοιπο ενός αρχαίου εἰδωλολατρικού εθίμου που οδηγούσε τους νέους και τις νέες μας σε ακατανόμαστες σαρκικές ακολασίες. Στις ημέρες μας πήρε μια σύγχρονη μορφή. Προβάλλει παραπλανητικά τον έρωτα και την αγάπη, που είναι έννοιες Θεϊκές και πνευματικές, και οδηγεί δυστυχώς τα χριστιανικά νειάτα στις ίδιες ακολασίες της αρχαιότητας. Το απαράδεκτο αυτό έθιμο, που προσπαθούν δυστυχώς να υποστηρίξουν στο χώρο της Ορθόδοξης πατρίδας μας διάφοροι
επιχειρηματίες για να αυξήσουν τα οικονομικά τους οφέλη διαπράττουν και ένα μεγάλο πνευματικό έγκλημα κατά των ορθοδόξων νέων και νεάνιδων. Για να κερδίσουν χρυσό πρόδωσαν τον Χριστό και το άγιο θέλημά Του. Εκμεταλεύθηκαν έτσι την ευκαιρία και υπερεπρόβαλλαν τον ανύπαρκτο αυτό άγιο του έρωτα.

Αυτό που διαφημίζεται όμως πριν το Μυστήριο του Γάμου σαν αγάπη και αληθινός έρωτας, ούτε αγάπη είναι ούτε έρωτας. Είναι ένστικτο, είναι εμπαθές συναίσθημα, είναι επιθυμία για σαρκική ηδονή, είναι ζωώδης και κτηνώδης κατάσταση, αγάπη πάντως αληθινή δεν είναι.

Μπορούν άραγε τα νειάτα μας να ερωτευθούν με Θείο έρωτα πριν το Γάμο τους; Όχι βέβαια! Μπορούν όμως να ερωτευθούν με Θείο έρωτα τον Θεάνθρωπο Χριστό. Αυτόν τον Θείο έρωτα είχαν και όλοι οι Άγιοι και όλες τις Αγίες της Εκκλησίας μας. Διότι για όλους αυτούς τους Αγίους της Εκκλησίας μας ο Χριστός ήταν και ο «Νυμφίος» της ψυχής τους. Γι’ αυτό άλλωστε καιγόταν και η καρδιά τους από τη φλόγα της Θεϊκής αγάπης τους. Με τη πνευματική αυτή φλόγα έσβηναν τη σαρκική φλόγα των σαρκικών παθών.

Αυτόν τον έρωτα, τον Θείο έρωτα ο οποίος ένώνει την ψυχή με τον Χριστό πρέπει να έχουν οι πνευματικοί άνθρωποι και τα χριστιανικά μας νειάτα. Ἐτσι πρέπει να προετοιμάζονται για
τον γάμο τους και όχι με προγαμιαίες σχέσεις και σαρκικούς δήθεν έρωτες. Ὀχι με άγιους Βαλεντίνους και όλες τις ξενόφερτες ανοησίες. Γι ‘ αυτό οι χριστιανοί οι οποίοι ετοιμάζονται για την ευλογημένη στιγμή του γάμου τους καλό είναι να προσέρχονται σ’ αυτόν (τον γάμο) με αγάπη Χριστού. Διότι μόνον έτσι θα πάρει το νεόνυμφο ζευγάρι την ευλογία, δύναμη και ενίσχυση του Χριστού στη ζωή τους. Αλλά και αν κάποια νειάτα δεν επιλέξουν τον γάμο, η Ορθοδοξία ένα και μόνο δρόμο έχει να τους υποδείξει εκτός του γάμου, το δρόμο του μοναχισμού. Οι μον αχοί και οι μοναχές με όλα τα μέσα της ασκήσεως αγωνίζονται διαρκώς να έχουν στην ψυχή τους Θείο έρωτα. Λέγει ένα τροπάριο του όρθρου: «τοις ερημικοίς
ζωή μακαρία εστί, Θεϊκώ έρωτι πτερουμένοις». Που σημαίνει, μακάρια και τρισευτυχισμένη είναι η ζωή αυτών που διάλεξαν την Μοναχική ζωή, διότι με τα φτερά του Θεϊκού έρωτος πετάνε πνευματικά και ανεβαίνουν προς τον αγαπημένο τους Χριστό.

Ο λόγος λοιπόν που γράψαμε το άρθρο αυτό είναι για να δείξουμε στα χριστιανικά νειάτα ότι δεν υπάρχει άγιος του έρωτα και ότι αυτός, που παραπλανητικά κάποιοι κατασκεύασαν είναι ψεύτικος και επικίνδυνος. Προσπαθήσαμε επίσης να δείξουμε στους νέους μας ποιος είναι ο αληθινός έρωτας των Αγίων, τον οποίο (έρωτα) κι αυτοί πρέπει να αποκτήσουν. Τι θα διαλέξουν οι νέοι μας; Ευχόμεθα μέσα από την καρδιά μας να διαλέξουν τον Θείο έρωτα είτε μέσα από το μυστήριο του Γάμου, είτε μέσα από τη ζωή του Μοναχισμού. Γιατί μόνο
στην περίπτωση αυτή θα απολαύσουν, μαζί με όλους τους Αγίους, για πάντα, «την απέραντη ηδονή όσων θα βλέπουν το απερίγραπτο κάλλος του προσώπου του αγαπημένου τους Χριστού».