γράφει ο Δημήτριος Γάκης 

 Συνειδητοποιήσατε , ότι όλοι εσείς, που γράψατε κάτι για την μάνα , συγκαταλέγεστε στην ομάδα της αντίστασης απέναντι στην "νέα τάξη πραγμάτων" ! 
Και είστε η συντριπτική πλειοψηφία των φίλων. Όλοι εσείς που της πήγατε ένα λουλούδι, που της δώσατε ένα φιλί ή που αφήσατε ένα αναστεναγμό στην θύμησή της, ναι όλοι εσείς είστε Αντιστασιακοί. Ενσυνείδητοι αντιστασιακοί! 

 -Γιατί; 
Θα το εξηγήσω στην συνέχεια:
Έγραφε χθες στο υποσέλιδο της "Εστίας", στην στήλη "Της (περισπώμενο) Ημέρας (δασεία - οξεία)" ο Δημήτρης Καπράνος τα παρακάτω: "Χθές , λοιπόν, εόρταζε η μάνα, χωρίς -δυστυχώς- την λαμπρότητα που είχε στις μέρες μας η εορτή της. Και μελαγχολεί κανείς όταν σκέπτεται ότι η οικογένεια είναι ο θεσμός που δέχεται τα περισσότερα πυρά από τον "κοινωνικό εκσυγχρονισμό". Και σκέπτομαι ότι είναι πολύ πιθανό να καταργηθεί στο μέλλον η εορτή, καθώς αλλάζει μορφή η οικογένεια και- με τους νέους Νόμους- θα χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα!"

 Το μόνο που θα προσέθετα στα λόγια του είναι ένα ευφωνικό νι κάνοντάς το, "την μάνα"... 
Έτσι γιατί, ακολουθώντας τους λόγιους που επιμένουν ότι η γλώσσα πρέπει να είναι εύηχη και όχι καλουπωμένη μέσα σε στυγνούς γραμματικούς κανόνες, το χρησιμοποιώ πιο συχνά αυτό το εύηχο στολίδι του λόγου. Στέκομαι όμως στην μέση του στεγνού, άηχου , γραμματικού λόγου και του καταχρώμενου το νι Κυπριακού λόγου...

 Με αυτές τις σκέψεις , περί Γραμματικής, και απωθώντας στο υποσυνείδητο μου την δυσάρεστη διαπίστωση του εμβριθούς Δημήτρη Καπράνου , άφησα τον υπολογιστή και κατευθύνθηκα στο κρεββάτι. Στο τάμπλετ με περίμενε ήδη το φρεσκοκατεβασμένο βιβλίο, τα άπαντα του Περικλή Γιαννόπουλου, αυτού του ιδεολόγου πνιγμένου Έλληνα (μεταφορικά και κυριολεκτικά), για να το διαβάσω. Ας είναι καλά ο Γαβριήλ Λαμψίδης, ο Λόγιος Δημοσιογράφος , που συχνά πυκνά με κάνει να νιώθω τελείως αμόρφωτος με το ξεδίπλωμα του πλούτου των γνώσεων που τον διακρίνει, και η ανάρτησή του για τον προαναφερθέντα Περικλή Γιαννόπουλο.
Κάπου εκεί, ευρισκόμενος πλησίον του επερχόμενου Μορφέως,την ώρα που το μυαλό καθαρίζει από τα ασήμαντα και αναδύονται τα σημαντικά, τινάχθηκα επάνω. 
-Μα πως είναι δυνατόν να μην το είχα εντοπίσει; Αυτό είναι μοναδικό αναφώνησα με ένα χαμόγελο που άρχιζε από τον δεξιό έξω ακουστικό πόρο μου και τελείωνε στον αριστερό. Πάει η νύστα, πάει η κούραση μόνο απέραντη χαρά...
Θα μου πείτε τι ανωμαλία είναι αυτή να τινάζεσαι από το κρεββάτι και να χαίρεσαι την ημέρα της μάνας, που πρόσφατα έχασες, και μάλιστα μετά από όσα πεσιμιστικά διάβασες, ανασκοπώντας τον τύπο, στο πρωτοσέλιδο της Εστίας;

 Καμία ανωμαλία φίλοι μου. Απλά, πολύ απλά είδα αυτό που ήταν τόση ώρα μπροστά στα μάτια μου και δεν μπορούσα να το δω!

 Ότι, δηλαδή, δεν παν να κουρεύονται οι Νεοταξίτες, Παγκοσμιοποιητές, Σώροι και τα εγχώρια παπαγαλάκια τους, κόκκινα , πορτοκαλί, πράσινα, μπλε, μαυρομπλέ και ενίοτε κατάμαυρα...

 Αρκούσε η θύμηση της κυρά Βασιλικής, της κυρά Ελένης, της κυρά Μαρίας και όλων των άλλων Κυράδων - Μανάδων για να σωριάσουν κάτω όλο το οικοδόμημα των παραπάνω κακομοίρηδων.

 Και η μεγαλύτερη πράξη αντίστασης ήλθε, ασυνείδητα, μέσα από το facebook...

 Όπως ασυνείδητα μαζεύτηκαν τα εκατομμύρια "ακροδεξιά μορφώματα" στα συλλαλητήρια για την Μακεδονία παρά την ανύπαρκτη διοργάνωση...

 Όπως ασυνείδητα συνεχίζουμε να στηρίζουμε την οικογένειά μας, να κάνουμε τον Σταυρό μας, να λέμε "Δόξα τω Θεώ", και να λέμε "Θεός φυλάξοι" (μην πολεμάς να το αλλάξεις σε -ει παγκοσμιοποιητικό διορθωτήρι. Με -οι γράφεται και είναι ευκτική, κάτι που σου είναι άγνωστο και εσύ δεν θα μπορέσεις να το ξεριζώσεις από τον Έλληνα).

 Με αυτές τις σκέψεις ξαναγύρισα, εγώ και το χαμόγελό μου , στο κρεββάτι μου. Τώρα ήξερα γιατί ο Σώρος ωρύονταν στο πρόσφατο Οικονομικό Φόρουμ και ζητούσε να τεθεί το facebook υπό λογοκρισία!

 ΥΓ 1. Το πρωί πονούσαν οι μύες του προσώπου μου. Φαίνεται χαμογελούσα όλη την νύχτα...

 ΥΓ2. Α ρε Βουρμπιανιώτισσα Κυρά Βασιλική, Μάνα μου. Ξεκίνησες την αντίσταση στα 17 σου με τους Ιταλο- Γερμανούς και την συνεχίζεις σήμερα με τους "Νεοταξίτες"... (με την έγκριση του Πανάγαθου, συμπεραίνω...)