ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ

Την μνήμη μας ασκεί κάθε έκθεση φωτογραφικού υλικού από το παρελθόν. Επαναφέρει εικόνες που έχουν καταχωνιαστεί σε κάποια άκρη του μυαλού μας και αναζητούν αφορμές και ερεθίσματα για να αναδυθούν. Και τις εικόνες διαδέχονται άλλες εικόνες, γεγονότα, πρόσωπα αγαπημένα.

Αυτές τις ημέρες ο Σύλλογος Βορειοηπειρωτών Φλώρινας διοργανώνει, όπως δημοσιεύουμε και στην 4η σελίδα, μουσειακή έκθεση, όπως την χαρακτηρίζει, με φωτογραφικό και άλλο υλικό από τις δραστηριότητες του συλλόγου που σε λίγα χρόνια θα συμπληρώσει 100 χρόνια δραστηριότητας.

Η έκθεση, που στεγάζεται στα ιδιόκτητα γραφεία του συλλόγου (Σπηλιάδου 26), περιλαμβάνει επίσης δημοσιεύματα εφημερίδων, διπλώματα, τα ιστορικά λάβαρα του συλλόγου και τοπικές ενδυμασίες με τα χαρακτηριστικά εξαρτήματα τους.

Μεταξύ των άλλων εκθεμάτων, αυτό που, και λόγω των ημερών, τράβηξε την προσοχή ήταν το μικρό χειροποίητο τσαντάκι για τα Χριστουγεννιάτικα και Πρωτοχρονιάτικά κάλαντα. Αυθόρμητα παραπέμπει ότι είναι πλεγμένο με μεράκι, με σχέδια και χρώματα, για να «αποταμιεύει» ο καλαντιστής τις προσφορές από τα κάλαντα. Κάστανα, μανταρίνια, καραμέλες, κέρματα.

Τότε, την εποχή που η αυτοσχέδια χορωδία με την μελώδικα και το τρίγωνο, ξεκινούσε να πεί τα κάλαντα στους συγγενείς, τους φίλους, την γειτονιά και μετά σε άλλες γειτονιές. Να κάνει ταμείο και μετά την μοιρασιά.

Τότε, που τα κάλαντα αντηχούσαν σε κάθε δρόμο.

Μνήμες από όχι πολύ μακρινά χρόνια, όχι όμως και τόσο κοντινά. Χρόνια της παιδικής αθωότητας.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.