Η «ΦΩΝΗ» στο σημερινό ΠΑΡΑΘΥΡΟ φιλοξενεί κείμενο του κου Παναγιώτη Τζώτζη, συνταξιούχου δασκάλου, που αναφέρεται σε τρείς Φλωρινιώτες, αδελφικούς φίλους.

«Αυτό το κείμενο είναι ένα μικρό κεράκι στο “αιωνία η μνήμη τους”», όπως αναφέρει.
Στην παρακάτω φωτογραφία διακρίνουμε κι αναγνωρίζουμε τους Χρήστο Μπουτάκη Δάσκαλο από το Πέρασμα και τον Αναστάσιο Καμακτζίδη Δάσκαλο απ’ το Πισοδέρι.

Ο μεσαίος Κωνσταντίνος Τσώτσου-Τζώτζης Δάσκαλος απ’την Ιτέα-Ιτιά, αριστερά ο Μπουτάκης, δεξιά ο Καμακτζίδης.

Και οι τρείς συντοπίτες μας, Φλωρινιώτες, υπήρξαν αδελφικοί φίλοι από την Α’ δημοτικού, συνέχισαν τις σπουδές τους μαζί στο Διδασκαλείο Κοζάνης.

Το 1940 κοινή η μοίρα τους θέλει μαζί στο 33ο Σύνταγμα Πεζικού. Το γνωστό με την επωνυμία Σύνταγμα Φλωρίνης, υπερασπίζοντες τα πάτρια εδάφη.

Όπως όλοι τους έτσι και οι τρείς με μεγάλη προθυμία έσπευσαν να εκπληρώσουν  το ιερό καθήκον τους, ανταποκρινόμενοι στο προσκλητήριο της Πατρίδας. Υπηρέτησαν στο 33ο Σ.Π. και οι τρείς ο Χρήστος Μπουτάκης Έφεδρος Ανθυπολοχαγός Διμοιρίτης 6ου Λόχου, ο Κωνσταντίνος Τσώτσος-Τζώτζης Έφεδρος Ανθυπολοχαγός Διμοιρίτης 9ου Λόχου και δεξιά στην φωτογραφία ο Αναστάσιος Καμακτζίδης λοχίας 10ου Λόχου.

Οι μεν Μπουτάκης Χρήστος και Καμακτζίδης Αναστάσιος με την λήξη του πολέμου επέστρεψαν στις οικογένειες τους.

Ο μεσαίος, ο Κωνσταντίνος Τσώτσου-Τζώτζης την 4η Φεβρουαρίου του 1941 έμεινε στο ύψωμα Μπούμπεσι 802- προ Κορυτσάς για να φυλάει τις Θερμοπύλες, αυτό διάλεξε η μοίρα. Στο βιβλίο που εξέδωσε η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ –Ιστορία των σιδηρών συνταγμάτων τους, μνημονεύεται στην  σελίδα 305.αριθ.297 ως νεκρός.

Από ότι πληροφορήθηκα ο Δήμος Φλώρινας τίμησε τους γενναίους υπερασπιστές της πατρίδας, απονέμοντας αναμνηστικές πλακέτες.

Η Φλώρινα και ειδικά η Δυτική Μακεδονία άφησε πολλούς φύλακες μόνιμους στα Αλβανικά βουνά.

Εγώ, ως ανηψιός απ ’αδελφή του Κωνσταντίνου Τσώτσου-Τζώτζη, έχω προβεί στις δέουσες- προβλεπόμενες ενέργειες για την ταυτοποίηση των οστών σύμφωνα με τις οδηγίες  του ΓΕΣ, με την παράκληση τα οστά να μας δοθούν και να ενταφιαστούν στο κοιμητήρι του χωριού μας, Ιτέα. Είμαστε σε αναμονή.

Τιμούμε και ευγνωμονούμε όλους όσους πολέμησαν το’ 40, επιζώντες –τραυματίες-νεκρούς.

Αυτό το κείμενο είναι ένα μικρό κεράκι στο «αιωνία η μνήμη τους».

Τζώτζης Παναγιώτης
Συνταξιούχος Δάσκαλος

«Τους τιμούμε και ως συναδέλφους και νιώθουμε υπερήφανοι για αυτούς.»