γράφει ο Σπύρος Α. Ηλιάδης

 Ένας Πατέρας κάλεσε τα έξι παιδιά του και είπε: Μεγαλώσατε ορφανά και ήρθε η ώρα να φύγετε από το σπίτι, έβγαλε ένα πουγκί και μέτρησε πέντε λίρες. Θα δώσω στον καθένα από μια σε έναν που δεν φτάνει θα δώσω την ευχή μου, ποιος από εσάς την θέλει αντί της χρυσής λίρας, ρώτησε.

 -Κανένα από τα έξι παιδιά δεν θέλησε την ευχή, όλα προτίμησαν την χρυσή λίρα, λυπημένη η μητέρα στην κορνίζα δάκρυσε με αυτά που είδε. Ο Πατέρας στενοχωρημένος έβαλε μέσα στο πουγκί τις λίρες και σηκώθηκε από το τραπέζι. Την άλλη μέρα ξανά έγινε το ίδιο με την διαφορά ότι αυτή την φορά οι λίρες ήταν έξι όσα και τα παιδιά, έτσι πήραν όλοι από μία.

 -Τα παιδιά έφυγαν χαρούμενα, οι μέρες πέρασαν και σε λίγους μήνες επέστρεψαν όλα μετανιωμένα αφού πρώτα ξόδεψαν αλόγιστα τον χρυσό που πήραν. Ζήτησαν από τον Πατέρα συγνώμη και τον παρακάλεσαν να τους δεχθεί πάλι πίσω.

 -Ο Πατέρας τους συγχώρεσε και τους δέχθηκε λέγοντας: Προτιμήσατε τον χρυσό και όχι την ευχή μου, να όμως που τα χρήματα χάνονται. Οι άνθρωποι αλλάζουν, δώστε την ευκαιρία στον εαυτό σας να γίνετε καλύτεροι, κρατήστε αυτό στο μυαλό σας: Όλοι μπορούν να αλλάξουν αρκεί να το θέλουν πολύ!.-

 Κεντρική ιδέα: Η συγχώρεση μαζί με την συμβουλή είναι το σπίρτο που ανάβει στο σκοτάδι και δείχνει τον δρόμο της αγάπης.

 Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος - Εκδότης