Ξύπνησαν παιδικές μνήμες σαν είδα στο διαδίκτυο –εφημερίδα «ΒΗΜΑ» Φλώρινας– την όμορφη εκδήλωση του φιλοπρόοδου Συλλόγου Θεσσαλών και φίλων Φλώρινας για τον Νικόλαο Πλαστήρα!
Τον γνώρισα, παιδί 11 χρονών, όταν επισκέφτηκε την Φλώρινα προεκλογικά το 1951 με γεύμα στο σπίτι μας στην Φλώρινα! Ο πατέρας μου στα 19 του χρόνια, υπηρέ-τησε έφεδρος στην Μικρασία (1919-1922) με τον Πλαστήρα συνταγματάρχη, και διατήρησε την μεταξύ τους σχέση μετά στην Αθήνα ως φοιτητής 1923-1927 και συνεχώς τα επόμενα χρόνια μέχρι τον θάνατο του Πλαστήρα το 1953.
Στην εκδήλωση, σίγουρα περιεγράφηκε με λεπτομέρειες η λαμπρή πορεία και οι αγώνες του, για την πατρίδα και μόνο, του Στρατιώτη και Πολιτικού Ν. Πλαστήρα (βαλκανικοί πόλεμοι 1912-1913, όπου αναδείχτηκε η στρατιωτική ιδιοφυία του τότε λοχία Πλαστήρα) που με καθαρά δικές του πρωτοβουλίες –πολλές φορές αντίθετες με τις εντολές της ηγεσίας– τελικά δικαιωνόταν και έπαιρνε συνεχώς προαγωγές. Ακολούθως, το 1919-1921 στην Μικρασία, ήταν ο μόνος που κράτησε το Σύνταγμα του μαζί με χιλιάδες πρόσφυγες σώους και αβλαβείς και φρόντισε για την επάνοδο στην πατρίδα. Ακολούθησαν οι γνωστές εξελίξεις και η προσφορά του πλέον ως πολιτικός –Πρωθυπουργός το 1945 (3 μήνες) και το 1950–1952 (13 μήνες)– με σημαντικά επιτεύγματα (ίδρυση ΔΕΗ, αλουμίνιο, έμπνευση - πρόταση για το μετέπειτα μεγάλο έργο Λίμνης του Πλαστήρα στην Καρδίτσα, αλλά και οι προσπάθειες του και οι προοπτικές για Αλλαγή και συναδέλφωση του λαού (αμνηστία) και μάλιστα σε πολύ δύσκολες συγκυρίες, ενάντια στο παλάτι και τον εξωτερικό παράγοντα.
Για όλα αυτά έχουν γραφτεί πάρα πολλά με κυριότερη έκδοση του τρίτομου ογκώδους βιβλίου του Σίφη Αναστατάτου.
Η επίσκεψη στην Φλώρινα –προεκλογική 1951– με γεύμα στην οικία Λιάκου –θυμάμαι μερικά τρανταχτά ονόματα της τότε εποχής από τη συνοδεία του: Βαρβούτης, Χαβίνης, Κατσώτας και άλλοι–. Όπως θυμάμαι τον θαυμασμό των συνδαιτυμόνων για τα περίφημα Φλωρινιώτικα μήλα.
Όπως θυμάμαι και το «επεισόδιο» την επόμενη μέρα μεταξύ των δύο πρωτεξάδελφων, του πατέρα μου δηλαδή και του Τιμολέοντα Λιάκου, του περίφημου Γυμνασιάρχη! Στο κουρείο του Βασίλη Εφραιμίδη: ...«Θόδωρε, ντροπή σου να δεχθείς τον Αριστερό Πλαστήρα σπίτι σου»
Αποτέλεσμα: δεν μιλιόντουσαν τα δύο εξαδέλφια μέχρι το 1958 που τελείωσα το Γυμνάσιο. Μόνιασαν με μεσολάβηση των συζύγων τους. Μνήμες προσωπικές, που χαράχτηκαν στο παιδικό μου μυαλό 72 χρόνια πριν και παραμένουν ζωντανές!
Στην φωτογραφία –λίγο πριν η συνοδεία φτάσει σπίτι μας– διακρίνονται από αριστερά: Θεόδωρος Λιάκος, Κατσώτας, Διοικητής Χωροφυλακής, Νικόλαος Πλαστήρας και ο τότε στρατιωτικός Δ/τής του Συντάγματος Φλώρινας.
Πίσω τους πρέπει να ακολουθούν ο Στ. Σαπουντζής, τότε Δήμαρχος, ο Δήμος Θεοχαρίδης, βουλευτής ΕΠΕΚ, και ο Γεώργιος Μόδης (με το ρεπούμπλικο) γνωστός βουλευτής, υπουργός, συγγραφέας και Μακεδονομάχος!
Μιχαλης Λιάκος
Συνταξιούχος Γιατρός.

.jpg)




0 Σχόλια
Σχολίασε και εσύ για το θέμα αυτό ......!!!!!!!!
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.