29 Μαΐου 1453  570 χρόνια πριν...

Το κέντρο της Ρωμανίας αλώνεται από τα τουρκικά στίφη. 
Οι λιγοστοί υπερασπιστές του και ο τελευταίος αυτοκράτορας κάνουν το χρέος τους έναντι της ιστορίας και των προγόνων τους. Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος πέφτει μαχόμενος. 

Ο τίτλος που φέρει δεν είναι απλά βασιλικός, εκπροσωπεί όπως και η Πόλη έναν ευγενή πολιτισμό, εκπροσωπεί την χριστιανοσύνη . Είναι φορέας της παλιάς και της νέας Ρώμης ταυτόχρονα, είναι φορέας του αρχαίου αλλά και του μεσαιωνικού ελληνισμού. 
Τιμούμε την ημέρα της άλωσης όχι μόνο ως ιστορικό γεγονός αλλά κυρίως γιατί παίρνουμε παράδειγμα από την επιλογή των υπερασπιστών της Πόλης.

Οι Έλληνες του Πόντου έχουμε ιερό χρέος να μην ξεχνούμε και για κάποιους ακόμα λόγους. Διότι τα πιο παλιά μας μοιρολόγια αναφέρονται σε στην ακριβώς την ιστορική περίοδο. Διότι η αυτοκρατορία της Τραπεζούντας υπήρξε διάδοχος της Ρωμανίας για τα επόμενα λίγα χρόνια. 

Διότι εμείς οι ίδιοι είμαστε ίσως περισσότερο από τον καθένα φορείς του πολιτισμού της Ρωμανίας και της Κωνσταντινούπολης, καθώς η διάλεκτος μας είναι τα "ρωμαίικα" και εμείς όπως έλεγαν και οι πρόγονοι μας όταν ήρθαν στην μητέρα Ελλάδα , "Ρωμαίοι είμες"