του Γεώργιου Τσίπη, αναγνώστη


Τις τελευταίες μέρες είναι χαρακτηριστική η προσπάθεια που επιχειρείται, ώστε να στραφεί η κοινή γνώμη προς ένα συγκεκριμένο θέμα. Κατ' αρχήν να θυμίσουμε ότι η υπερθεμάτιση δεν είναι καινούριο φαινόμενο. Διαχρονικά στην Ελλάδα, που τουλάχιστον γνωρίζουμε καλά, έχουμε κατά καιρούς γίνει μάρτυρες ή/και συμμετέχοντες ανάλογων καταστάσεων. Στην εν πολλοίς αμφιλεγόμενη πανδημία του κορωναϊού, από την οποία δεν πέρασε πολύς καιρός και ήδη αρχίσαμε να ξεχνάμε, ένα ήταν το βασικό θέμα στην ημερήσια ειδησεογραφία. Στην συνέχεια, μόλις άρχισε σιγά-σιγά να σκάει η φούσκα και να αποσύρεται η εμπιστοσύνη του κοινού στις ειδήσεις που σχετίζονταν με την διαχείριση της νόσου, μας έφεραν το κίνημα των καταγγελιών διαφόρων κυριών, οι περισσότερες κατά τύχη προερχόμενες από τα μεσαία και υψηλά κοινωνικά στρώματα. Μετά τους πέρασε κι αυτό και τώρα είπαν ν' ασχοληθούν με τον γάμο (όχι με τον δικό τους προφανώς). Κάθε εξάμηνο και ένα καυτό θέμα-θέαμα, με σκοπό να επισκιαστεί η πραγματικότητα. 

Αναρωτιέμαι λοιπόν πόσο μπορεί να σχετίζεται η βία με την ποιότητα και ενίοτε και με την ποσότητα των ειδών διατροφής. Συνηθίζουμε να προσεγγίζουμε την ακρίβεια ως ζήτημα που αφορά τον οικογενειακό μας προϋπολογισμό, αλλά μάλλον και κατά βάσιν αφορά το στομάχι μας και όλες τις συμπεριφορές που αυτό ελέγχει ή επηρεάζει. Φοβάμαι δηλαδή ότι η ακρίβεια δεν είναι μόνο ένα φαινόμενο που μας εμποδίζει να αγοράσουμε αυτά που χρειαζόμαστε σε λογικές τιμές, που φυσικά δεν είναι μόνο τα διατροφικά προϊόντα, αλλά οδηγεί πολλούς από εμάς στα όρια της φτώχειας ή και κάτω από αυτά (στην τρίτη χειρότερη θέση η χώρα μας για το 2022 με 26,3% επί του γενικού πληθυσμού και πάνω από τον μ.ο. φτώχειας στην ΕΕ και την ευρωζώνη, με 21,6% και 21,8% αντίστοιχα, στοιχεία Eurostat). Πολλοί συμπολίτες δεν έχουν πρόσβαση σε βασικά αγαθά. Εξάλλου γνωρίζουμε όλοι ότι σε αυτό το πλαίσιο δημιουργήθηκε και λειτουργεί το Ταμείο Ευρωπαϊκής Βοήθειας προς τους Απόρους και το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα (ΤΕΒΑ και ΕΕΕ). Γνωρίζω προσωπικά ανθρώπους που ζουν αποκλειστικά από αυτές τις προνοιακές πηγές χρηματικής και υλικής συνδρομής. Είναι πασιφανές λοιπόν ότι όλος αυτός ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης δεν αφήνει χώρο στην ειδησεογραφία για πραγματικά περιστατικά εξαθλίωσης από την πείνα και την γενικότερη οικονομική δυσπραγία. 

Πολλοί επίσης άνεργοι και άποροι που με βάση την κατάστασή τους δικαιούνται το ΕΕΕ και το ΤΕΒΑ, στο τέλος μένουν εκτός, καθώς το κράτος έχει βρει τρόπους για να απορρίπτει αιτήσεις. Πόσοι γνωρίζουν ότι το ΕΕΕ υπολογίζεται αθροιστικά, με βάση το συνολικό εισόδημα όλων των μελών ενός νοικοκυριού, δηλαδή όλων όσων μένουν κάτω από την ίδια στέγη, και πόσοι γνωρίζουν ότι το εισόδημα του εν δυνάμει ωφελούμενου νοικοκυριού, κατά τους τελευταίους 6 μήνες πριν την υποβολή της αίτησης, δεν μπορεί να υπερβαίνει το εξαπλάσιο του ελάχιστου εγγυημένου ποσού για κάθε τύπο νοικοκυριού; Επί παραδείγματι, ένα νοικοκυριό με δύο μέλη, θα πρέπει αν θέλει τα μέλη του να λάβουν το ΕΕΕ, να έχει ανώτατο εξαμηνιαίο εισόδημα 1.944 ευρώ. Δύο δηλαδή ενήλικες θα πρέπει να ζουν με ανώτατο όριο τα 324 ευρώ τον μήνα (προσοχή, και οι δύο, όχι έκαστος), αν θέλουν να τους χορηγηθεί το ΕΕΕ, που αντιστοιχεί σε καταβολή 324 ευρώ τον μήνα σε κάθε ένα μέλος. Αν πιο συγκεκριμένα ο ένας εκ των δύο εργάζεται και λαμβάνει ποσό άνω των 324 ευρώ ανά μήνα, το κράτος δεν βλέπει το άλλο μέλος που μένει στο ίδιο σπίτι και είναι άπορο, με αποτέλεσμα κανένας εκ των δύο να μην λαμβάνει το ΕΕΕ. Κατά τα άλλα, η κρατική μέριμνα για την διασφάλιση συνθηκών αξιοπρεπούς διαβίωσης όλων των πολιτών, μέσω ενός συστήματος ελαχίστου εγγυημένου εισοδήματος, θωρακίζεται με το Άρθρο 21 του Συντάγματος. Αυτά αναφέρονται στην ιστοσελίδα του ΟΠΕΚΑ.

Ξεκίνησα να γράφω αυτό το κείμενο με την σκέψη ότι η εντεινόμενη βία που παρατηρείται, κυρίως δε σε περιοχές χαμηλών οικονομικών εισοδημάτων, ίσως υποκρύπτει ότι οι κάτοικοι των περιοχών αυτών δεν τρέφονται σωστά και επαρκώς, που σημαίνει απουσία πρόσληψης θρεπτικών συστατικών και άρα μη φυσιολογική διαβίωση. Είναι ενδεχομένως και μια εξήγηση του γιατί σε καλύτερες περιοχές έχουμε λιγότερα ή και καθόλου κρούσματα τέτοιου τύπου παραβατικότητας (Εκάλη, Ψυχικό, Γλυφάδα, Πανόραμα, Χορτιάτης, κλπ.). Και φυσικά μπορούμε να κρίνουμε και από τον εαυτό μας, αν αναλογιστούμε το πόσο παραγωγικοί είμαστε όταν δεν τρεφόμαστε καλά. Ποιός είναι όμως ο λόγος που υπάρχουν οι θεσμοί του κράτους και οι κοινωνικοί εταίροι, τυπικά τουλάχιστον, αν δεν είναι η πρόνοια με στόχο την πρόληψη ή έστω την καταπολέμηση της φτώχειας και των συνεπειών της; 
Τί γίνεται με την κοινωνική συνοχή; 

Δεκάδες πραγματικά παιδιά, γέροι και νέοι της διπλανής πόρτας κακοποιούνται, υποσιτίζονται και περιθωριοποιούνται. Απ' την άλλη, οι περισσότεροι παντρεμένοι που εγώ γνωρίζω έχουν εξωσυζυγική σχέση, είναι στα όρια του διαζυγίου και κοιμούνται σε ξεχωριστά δωμάτια. Αυτός είναι ο γάμος σήμερα και αυτή είναι η κοινωνία του σήμερα. 

Μπορείτε αν θέλετε να γίνετε ίδιοι με αυτούς που κοροϊδεύετε.

 Δικαίωμά σας.