γράφει ο Μπάμπης Θ. Τριανταφυλλίδης



Εξακολουθεί να είναι τραγική η κατάσταση στο νοσοκομείο Φλώρινας αφού οι ελλείψεις είναι πολύ μεγάλες και μάλιστα σε κάποιες κλινικές όπως η καρδιολογική η αδυναμία κάλυψης των εφημεριών όλου του μήνα κοντεύει χρόνο και γίνεται πλέον καθεστώς. Και ας και επιστρατεύσανε καρδιολόγους από άλλα νοσοκομεία και κέντρα υγείας , για μια βδομάδα το νοσοκομείο μας είναι χωρίς εφημερεύοντα καρδιολόγο. Και δεν χρειάζεται να είσαι γιατρός για να αντιληφθείς ότι τις μέρες αυτές κινδυνεύει όχι μόνο η υγεία μας αλλά και ή ίδια η ζωή μας.
Τι και αν άλλαξε ο Υπουργός Υγείας, τι και αν άλλαξε ο τοπικός κυβερνητικός βουλευτής τα πράγματα δεν βελτιώθηκαν. Η επικινδυνότητα για την υγεία και την ζωή μας δεν λέει να αλλάξει. Δεν ιδρώνει το αυτί κανενός παρά τις μεγαλοστομίες τους. Να εύχεσαι να μην αρρωστήσεις τις μέρες αυτές και χρειαστείς καρδιολόγο, γιατί θα τον βρεις μόνο στα γειτονικά νοσοκομεία ή της BITOLA όπου βρίσκεται και ο κοντινότερος καρδιολόγος.
Πρέπει να ομολογήσουμε ότι γενικώς υπάρχει κατάσταση σιωπής, αδιαφορίας τόσο στους πολίτες όσο και στους φορείς της τοπικής εξουσίας. Δεν μιλάει κανείς γι αυτό λες και το νοσοκομείο ανήκει σε μια άλλη περιοχή και δεν μας ενδιαφέρει. Δεν τολμά ή δεν θέλει κανείς να βάλει «τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων».

Στο τέλος θα βρεθεί το εξιλαστήριο θύμα που δεν θα είναι άλλος από τον διοικητή του νοσοκομείου . Θα του τα φορτώσουν όλα χαρακτηρίζοντας τον ως ακατάλληλο και ανίκανο . Το ίδιο έργο το είδαμε και στο παρελθόν.

Όχι πως δεν φταίει και αυτός αλλά η κύρια ευθύνη ανήκει στο Υπουργείο Υγείας και την ΥΠΕ που αποφασίζουν πως θα λειτουργεί το κάθε νοσοκομείο. Ποιοι θα ζήσουν και ποιοι όχι.

Οι διοικήσεις των νοσοκομείων είναι αποδυναμωμένες και θα έλεγα ότι παίζουν τον ρόλο της γλάστρας. Οι ουσιαστικές αρμοδιότητες ανήκουν στην ΥΠΕ και τον Υπουργό Υγείας. Και αυτοί συνειδητά με σχέδιο και πρόγραμμα απαξιώνουν καθημερινά τα νοσοκομεία, δημιουργώντας τεράστιες ελλείψεις . Έτσι διαμορφώσανε εργασιακό καθεστώς γαλέρας που δημιουργεί τάσεις φυγής στο ιατρικό προσωπικό.

Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα την ίδια κατάσταση έλλειψης ιατρικού προσωπικού θα έχουμε στα εργαστήρια, στην παιδιατρική αλλά και στην παθολογική. Θα την δούμε να μεταναστεύει στο «Μποδοσάκειο». Τα μαντάτα δηλαδή είναι μαύρα.

Η απαξίωση της δημόσιας υγείας υπέρ της ιδιωτικής είναι ολοφάνερη, βγάζει μάτι. Μόνο αυτοί που έχουν γράσο στα μάτια δεν την βλέπουν. Και το μάρμαρο φυσικά θα το πληρώσει ο πολίτης.

Η κυβέρνηση επεξεργάζεται τον νέο υγειονομικό χάρτη τον οποίο σύντομα θα δώσει στη δημοσιότητα για διαβούλευση. Δεν πιστεύω να σκέφτεται κάποιος ότι θα ενισχύσει το νοσοκομείο μας με προσωπικό και θα αναβαθμίσει την ποιότητα υγείας μας. Γιατί αν ήθελε θα το είχε κάνει πέντε χρόνια τώρα ως κυβέρνηση.

Όμως πριν μας θέσει η κυβέρνηση προ τετελεσμένων γεγονότων δεν πρέπει εμείς να πούμε τι είδους υγεία θέλουμε; Είμαστε ικανοποιημένοι από την υπάρχουσα κατάσταση; Θέλουμε ως κοινωνία συρρίκνωση της δημόσιας υγείας; Θέλουμε ιδιωτική υγεία; Και πρώτα απ’ όλους πρέπει να αντιδράσουν τα σωματεία και οι σύλλογοι των απασχολουμένων στο χώρο αυτό καθώς και οι τοπικοί φορείς εξουσίας. Γιατί αν δεν το κάνουμε τότε να είστε βέβαιοι ότι δημόσιο νοσοκομείο δεν θα υπάρχει. Και τότε αλλοίμονο μας. Η υγεία θα είναι αγαθό για τους έχοντες.

Το νοσοκομείο μας δεν πάσχει μόνο από τα μεγάλα και σημαντικά αλλά και από τα μικρά και καθημερινά που αλλάζουν το εργασιακό περιβάλλον, διασφαλίζοντας τη ζωή των ασθενών και των εργαζομένων.

Και το λέω αυτό γιατί στο διάστημα που βρέθηκα στην παθολογική και τον νεφρό παρατήρησα ότι αυτά τα μικρά αλλά σημαντικά στη ζωή του ασθενή, του εργαζόμενου δεν υπάρχουν. Όχι γιατί δεν τα εντόπισε η διοίκηση η δεν μπορεί να τα λύσει. Είναι γιατί αδιαφορεί και βρίσκεται μακριά από τα καθημερινά προβλήματα.

Η διοίκηση που συνεχίζει και σήμερα να διατηρεί τριτοκοσμικές καταστάσεις στην αντιμετώπιση των ασθενών. Μας πηγαίνει 50 και πλέον χρόνια πίσω, γιατί συνεχίζει να νοσηλεύει ασθενείς σε θαλάμους που δεν έχουν ενδοεπικοινωνία!!!, ούτε ένα απλό κουδούνι, όπως γίνονταν πριν πολλές δεκαετίες. Αν δεν έχει συνοδό ο ασθενής μπορεί να χάσει τη ζωή του από έναν απλό βήχα, γιατί δεν υπάρχει δυνατότητα να επικοινωνήσει με την νοσηλευτική υπηρεσία για να τον βοηθήσει . Μηδενική προστασία των ασθενών στους θαλάμους αυτούς. Όμως δεν είναι μόνον αυτό.

 Δεν υπάρχει τουαλέτα!!! Πρέπει λένε να χρησιμοποιήσεις τις κοινόχρηστες που είναι δίπλα. Αλλά και αυτές είναι αδύνατον να τις χρησιμοποιήσεις, γιατί έχουν καταληφθεί από τα υλικά και τα καρότσια που χρησιμοποιεί η υπηρεσία καθαριότητας. Πρέπει να κάνεις άλμα Τεντόγλου για να φτάσεις. Έχει βέβαια και άλλα παράξενα το νοσοκομείο μας. Στα εξωτερικά ιατρεία μπορείς να κατουρήσεις, για να μην πω κάτι βαρύτερο, σε δημόσια θέα, γιατί η πόρτα δεν κλείνει. Δεν ήξερα ότι έχουμε και τέτοια βίτσια στο νοσοκομείο μας. Αυτά σίγουρα δεν περιμένουμε νάρθει ο Υπουργός Υγείας να τα ρυθμίσει.

Συγκινητική η υπερπροσπάθεια του νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού στην παθολογική κλινική και τον Τεχνητό νεφρό. Σίγουρα δεν είναι μόνο η ευθύνη που αισθάνονται και η επαγγελματική συνείδηση. Αυτό το προσωπικό είναι φτιαγμένο από καλό υλικό ανθρωπιάς και σεβασμού στον ασθενή. Υποκλίνομαι στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τους ασθενείς. Ελπίζω και εύχομαι το ίδιο κλίμα να υπάρχει και στα υπόλοιπα τμήματα.

Ναι, είναι αυτό το προσωπικό που φωτίζει τα μερόνυχτα μας στο νοσοκομείο.

Είναι αυτό που κράτησε όρθιο το νοσοκομείο την περίοδο του κορωνοϊού.

Είναι αυτό που αρνείται να συμβιβαστεί και να υποταχτεί στην πολιτική της απαξίωσης .

Είναι αυτό που σήμερα κρατάει και πάλι όρθιο το νοσοκομείο Φλώρινας.

Βλέποντας αυτή την αντίφαση δεν μπορείς παρά να μελαγχολήσεις, νανέβεις στα κεραμίδια, να φωνάξεις, να βρίσεις.

Είναι κρίμα ο κομματικός σκοταδισμός της διοίκησης να την οδηγεί σε ατολμία και υποτακτική συμπεριφορά προς την κεντρική εξουσία και τα παρακλάδια της και να μην αντιδρά.

Γιατί τις τραγικές συνέπειες θα τις πληρώσουμε όλοι. Και οι πολίτες και αυτοί που διοικούν.

Μπάμπης Θ. Τριανταφυλλίδης